Ce qui demeure / All that remains

2017 | 17’ | Fiction | VO FR ST EN

4,99 € pour le catalogue complet de 34 films

Distribution : Agence belge du court métrage

Production : Hélicotronc | Ultime Razzia Production

Festivals :

• Chelsea Film Festival (2018)
• Partie(s) de Campagne – Festival du Film Court d’Ouroux en Morvan (2018)
• Palm Springs international SHORT film festival (2018)
• MKyiv international film festival – Molodist (2018)
• Nashville Film Festival (2018)
• Festival du Court-Métrage Belge de Charleroi (2018)
• Olympia Festival (2017)
• Festival International Génération Court (2017)
• Festival Francophone du Cinéma en Acadie (2017)
• Tehran International Short Film Festival (2017)
• Northern Wave Official Short Film Festival (2017)
• Festival International du film francophone de Namur (2017)
• Festival Internacional de Curtas Metragens de Sao Paulo (2017)
• Brussels Short Film Festival (2017)

Prix : Grand Prix National au Brussels Short Film Festival (Belgique, 2017), Mention spéciale du jury au Festival International Génération Court (France, 2017)

Teaser

Synopsis

Aujourd’hui, Pierrot a sept ans. Et perd sa première dent. Il fête l’événement avec son père, son frère et sa sœur. Seule manque sa maman, alitée à l’étage…

Note d’intention

Adolescente, j’ai vécu avec ma famille une situation de quasi huis clos autour de mon grand-père malade. C’est dans cette période d’attente trouble, faite de non-dits et de peur, de désir et de frustration, d’amour et de rejet que j’ai cherché à construire l’histoire.

Le point de vue de l’enfant s’est imposé très tôt dans le projet. Il me semblait que la mort et l’absence en tant que telles devaient être questionnées par celui qui n’a pas encore les repères nécessaires pour comprendre la situation, celui qui ne peut que la découvrir. Par son manque d’expérience, Pierrot a une compréhension partielle de ce qui se passe, mais aussi car son entourage, taiseux, ne répond pas ou mal à ses questions. J’ai volontairement isolé mon personnage pour que l’histoire devienne celle d’un parcours initiatique au cours duquel Pierrot perd une part d’enfance. J’ai placé sa mère, malade à l’étage, dans le champ sonore off de la maison. Ce choix de départ m’a amenée à travailler sur le désir récurrent qu’éprouve Pierrot d’aller la voir. Le père, Jena et Mickaël essayent de le préserver en l’empêchant de monter, ce qui ne fait qu’accroître son désir et, parallèlement, sa peur. J’ai imaginé Pierrot comme un personnage volontaire et indépendant bien qu’il questionne ses proches. Il a son monde dans lequel il développe sa propre vision des choses, en jouant, en expérimentant, mais lorsqu’il est confronté au silence ou au refus, ses ressources ne sont pas suffisantes. Il n’est plus alors que colère et frustration. Dans ce processus, l’image de la chambre vide le lendemain matin, aussi douloureuse soit-elle, est assez claire pour qu’il commence à comprendre, et à connaître une forme d’apaisement.

Autoritaire et fragile à la fois, le personnage du père tente malgré tout de maintenir la famille rassemblée. Il est surtout travaillé par une profonde impuissance. Mickaël, jeune homme au sortir de l’adolescence, cherche à endosser des responsabilités, oscillant entre l’opposition au père et le désir de le soutenir, parfois joyeux pour égayer Pierrot, parfois abattu lorsqu’il ne trouve plus l’énergie nécessaire. Jena, adolescente en pleine transformation, est prisonnière d’une peur latente. C’est le personnage pour lequel la maladie de la mère est sans doute la plus difficile à vivre.

Le contexte devait, en opposition au huis clos de la maison, raconter les possibles, l’ouverture. J’ai donc choisi de construire mon histoire dans un milieu rural, au cœur d’une nature qui meurt pour mieux renaître selon le cycle immuable des saisons. Mon idée était d’éviter de contraindre le spectateur à une émotion affligée ou le maintenir dans une atmosphère étouffante, car Pierrot ne peut comprendre la mort comme une absence au monde définitive et irrémédiable. Elle est pour lui quelque chose d’inconnu, de mystérieux, à questionner. Il s’accroche aux maigres indices que lui donnent ses proches obstinément silencieux et réagit de manière intuitive, sans pouvoir rationaliser. Il est dans la sensation par ce qu’il touche, ce qu’il entend, ce qu’il voit ou ne voit pas. C’est ce qui m’a guidée dans l’écriture puis dans mes intentions de réalisation.

Intentie

Als tiener leefde ik met mijn gezin in een situatie van bijna gesloten deuren rond mijn zieke grootvader. In deze periode van onrustig wachten, gemaakt van onuitgesproken en angst, verlangen en frustratie, liefde en afwijzing, probeerde ik het verhaal op te bouwen.

Het standpunt van het kind werd al heel vroeg in het project opgelegd. Het kwam mij voor dat dood en afwezigheid als zodanig in twijfel moesten worden getrokken door degene die nog niet de nodige koers heeft om de situatie te begrijpen, degene die het alleen kan ontdekken. Door zijn gebrek aan ervaring heeft Pierrot een gedeeltelijk begrip van wat er gaande is, maar ook omdat de mensen om hem heen, die zwijgen, zijn vragen niet of slecht beantwoorden. Ik heb mijn personage vrijwillig geïsoleerd, zodat het verhaal dat wordt van een inwijdingsreis waarin Pierrot een deel van zijn jeugd verliest. Ik plaatste zijn zieke moeder boven in het geluidsveld van het huis. Deze vertrekkeuze bracht me ertoe te werken aan het steeds terugkerende verlangen dat Pierrot voelt om haar te bezoeken. De vader, Jena en Mickaël proberen hem te behouden door te voorkomen dat hij naar boven gaat, wat alleen maar zijn verlangen en tegelijkertijd zijn angst vergroot. Ik stelde me Pierrot voor als een eigenzinnig en onafhankelijk personage, hoewel hij degenen die dicht bij hem staan in twijfel trekt. Hij heeft zijn wereld waarin hij zijn eigen kijk op de dingen ontwikkelt, speelt, experimenteert, maar wanneer hij wordt geconfronteerd met stilte of afwijzing, zijn zijn middelen niet voldoende. Het is dan niets anders dan woede en frustratie. In dit proces is het beeld van de lege slaapkamer de volgende ochtend, hoe pijnlijk het ook is, duidelijk genoeg dat hij een vorm van verzoening begint te begrijpen en te ervaren.

Autoritair en kwetsbaar tegelijk, probeert het karakter van de vader ondanks alles het gezin bij elkaar te houden. Het wordt vooral bewerkt door een diepe hulploosheid. Mickaël, een jonge man aan het einde van zijn puberteit, probeert verantwoordelijkheden op zich te nemen, wisselend tussen verzet tegen de vader en de wens om hem te steunen, soms vrolijk om Pierrot op te vrolijken, soms terneergeslagen als hij niet langer de nodige energie vindt. Jena, een tiener in volle transformatie, zit gevangen in een latente angst. Dit is het personage voor wie de ziekte van de moeder misschien wel het moeilijkst is om mee te leven.

De context moest, in tegenstelling tot de gesloten deuren van het huis, vertellen over de mogelijkheden, de openheid. Dus koos ik ervoor om mijn verhaal op te bouwen in een landelijke omgeving, in het hart van een natuur die sterft om beter herboren te worden volgens de onveranderlijke cyclus van de seizoenen. Mijn idee was om de toeschouwer niet te dwingen tot een verontruste emotie of hem in een verstikkende atmosfeer te houden, omdat Pierrot de dood niet kan begrijpen als een definitieve en onherstelbare afwezigheid van de wereld. Het is voor hem iets onbekends, mysterieus, dat in twijfel moet worden getrokken. Hij klampt zich vast aan de magere aanwijzingen die zijn koppig zwijgende familieleden hem geven en reageert intuïtief, zonder te kunnen rationaliseren. Hij is in de sensatie door wat hij aanraakt, wat hij hoort, wat hij wel of niet ziet. Dit is wat mij heeft geleid bij het schrijven en vervolgens bij mijn productie-intenties.

Note of intent

As a teenager, I lived with my family in a situation of almost huis clos around my sick grandfather. It is in this period of troubled waiting, made of unspoken words and fear, desire and frustration, love and rejection that I tried to build the story.

The child’s point of view imposed itself very early on in the project. It seemed to me that death and absence as such should be questioned by the one who does not yet have the necessary reference points to understand the situation, the one who can only discover it. Because of his lack of experience, Pierrot has a partial understanding of what is happening, but also because his entourage, silent, does not answer his questions or answers them poorly. I deliberately isolated my character so that the story would become that of an initiatory journey during which Pierrot loses a part of his childhood. I placed his mother, who is ill upstairs, in the sound field off the house. This choice led me to work on Pierrot’s recurrent desire to go and see her. The father, Jena and Mickaël try to preserve him by preventing him from going upstairs, which only increases his desire and, in parallel, his fear. I imagined Pierrot as a voluntary and independent character, even though he questions his family. He has his own world in which he develops his own vision of things, by playing, by experimenting, but when he is confronted with silence or refusal, his resources are not sufficient. He is then nothing but anger and frustration. In this process, the image of the empty room the next morning, as painful as it is, is clear enough for him to begin to understand, and to experience a form of appeasement.

Authoritarian and fragile at the same time, the father character tries to keep the family together. Above all, he is affected by a profound helplessness. Mickaël, a young man just out of adolescence, tries to take on responsibilities, oscillating between opposition to his father and the desire to support him, sometimes joyful to cheer up Pierrot, sometimes downcast when he no longer has the necessary energy. Jena, a teenager in full transformation, is trapped by a latent fear. She is the character for whom the mother’s illness is probably the most difficult to live with.

The context had to be one of possibility and openness, in opposition to the closed-door atmosphere of the house. I therefore chose to build my story in a rural environment, in the heart of a nature that dies to be reborn according to the immutable cycle of the seasons. My idea was to avoid forcing the spectator into a distressing emotion or keeping him in a stifling atmosphere, because Pierrot cannot understand death as a definitive and irremediable absence from the world. It is for him something unknown, mysterious, to be questioned. He clings to the meager clues given to him by his stubbornly silent relatives and reacts intuitively, without being able to rationalize. He is in the sensation by what he touches, what he hears, what he sees or does not see. This is what guided me in the writing and then in my intentions of realization.

Anne-Lise Morin

Biographie

Anne-Lise Morin est née en 1988 à Grenoble. Après une formation en Image puis en scénario à l’INSAS, elle réalise un premier film, Ce qui demeure. Elle travaille ensuite comme scénariste, notamment pour Joachim Lafosse et Fien Troch. Elle écrit aujourd’hui principalement pour la télévision.

Ce qui demeure / All that remains

Teaser

Synopsis

Synopsis

Synopsis

Note d’intention

Intentie

Note of intent

Anne-Lise Morin

Biographie

Biografie

Biography

Newsletter

Comment nous soutenir?

Search